Мая Радзiма

Якi прамень любвi, кахання,
Праліў блакіт святло ў далі.
Стаіць на полі рож і мята,
Цяпло i сонечныя дні.

Ціхенька вецер абдымае,
Несамавіта каласкі.
I aсалода накрывае
Ад усёй убачанай красы.

Мая Радзiма, мой ты колас,
Цябе заўсёды берагу.
Я чую твой пяшчотны голас,
Як маці родную люблю.

аўтар Дрозд Андрэй